Landelijk Vlaanderen is de vereniging die de belan- gen van private land-, bos- en natuurgronden ver- tegenwoordigt. Vlaanderen telt ruim 600.000 ha rurale gronden. 1 miljoen Vlamingen zijn eigenaar van een ruraal perceel en zijn rechtstreeks betrok- ken in het plattelandsbeleid.
Deze private eigenaars zijn zakelijk rechthouders van een grond waar zij het genot van hebben. Met deze gronden leveren zij ook ecosysteemdiensten aan de maatschappij: ze leveren voedsel, water, energie en dragen bij aan gezondheid, cultuur en genotswaarden van anderen. Private eigenaars investeren tijd en geld in hun grond vanuit een passie voor het buitengebied. Zij zijn trots op hun beheer en vragen hiervoor erken- ning. Het recht op het genot van een eigendom gaat samen met plichten. Het beleid bepaalt binnen welke krijtlijnen vanuit de maatschappij men zijn beheer kan voeren.
Het rurale beleid is complex en eigenaars worden dan ook geconfronteerd met een grote hoeveelheid regels en wetgevende kaders. Om haar leden bij te staan heeft Landelijk Vlaanderen een horizontale kennis ontwikkeld op het plattelandsbeleid. Elke eigenaar heeft een eigen interesse en visie voor zijn eigendom. Zoals ieder zijn eigen huisje volgens zijn smaak inricht en in goede staat wil houden, doen landeigenaars dit op hun gronden. Die visies zijn uiteenlopend, doch hebben een passie gemeen.
Als middenveldvereniging met leden met diverse visies, kunnen wij met open geest deelnemen aan beleidsvorming. De visie van de maatschappij geeft aan in welke context we in de toekomst willen leven. Die maatschappij wordt mede gevormd door private eigenaars.
Private eigenaars willen zorg dragen voor hun eigendom en die in zo goed mogelijke staat doorge- ven aan de volgende generatie. Het beheer is vaak een visie die eigenaars doorheen hun leven hebben opgebouwd. Om de vele maatschappelijke noden en de trots van de vele private eigenaar te verzoenen
is pragmatisme in de beleidsontwikkeling cruciaal. Landelijk Vlaanderen wil daarom vanuit haar brede plattelandsvisie de aandacht vestigen op een aantal pragmatische knelpunten die de invulling van beleid inhiberen.
Privaat beheer is goedkoper dan publiek beheer. Pri- vate eigenaars willen visies op lange termijn afsluiten, langer dan een regeerperiode, een beheerplan. Welis- waar moeten die visies ook aangepast kunnen worden aan nieuwe noden en is diversicatie en multifunctio- naliteit een vereiste voor goed beheer en vertrouwen.
